Türkiye’de tiyatro yayıncılığı alanındaki eksikliği gidermek üzere yola çıkan Kulis Tiyatro Dergisi’nin Nisan-Mayıs sayısı çıktı. Dergi 8. sayısının kapağında, tek kişilik oyunlar denilince akla ilk gelen isimlerden usta oyuncu Burak Sergen yer alıyor.
Tek kişilik oyunları nasıl seçtiği, neden tercih ettiği, bu oyunları oynarken yaşadığı ruhsal değişimleri, tek kişilik oyunların sahnelenmesindeki püf noktaları ve Türk Tiyatrosu’ndaki sorunlara kadar birçok önemli konuyu, Ayşe Şahinboy Doğan’ın soruları çerçevesinde cevaplıyor Burak Sergen.
Geçen sezon ‘Adolf’ oyunuyla büyük beğeni kazanan usta oyuncu, yaşasaydı Muhammed Ali’nin tahtını sallayacak denilen ‘Çingene Boksör’ün hikayesini neden tercih ettiğini şöyle ifade ediyor; “Teksti okudum ve çok etkilendim. Nedense Almanlara takmış durumdayım, özel bir tercih de değil bu. Rukelie’nin hikayesi okuduğum andan beri beni çok etkiledi. Bir sanatçı ya da sporcuyu öldürürseniz ya da onlara faşist bir dikta uygularsanız, onlardaki tezahürü daha farklı oluyor. Çünkü hep göz önündeler, nitekim Rukelie de öyle. Kendisi bir şampiyon. Hatta öyle bir rivayet de var ki, şayet Rukelie Trollmann’ın bu şampiyonluğu elinden alınmasaydı ve şanı devam etseydi, Muhammed Ali’den bile ünlü olabilirdi.”
“BEN İNSAN BİLE DEMEK İSTEMİYORUM”
Röportajda girdiği rollerin etkisinden çıkamayan arkadaşlarını eleştirdiğini anlatan Sergen, daha sonra aynı duruma kendisinin de düştüğünü belirterek, “Büyük konuşmuşum, tarihin en büyük diktatörü olan, -ben insan bile demek istemiyorum, ama öyle sayılan- Adolf’ü oynadıktan sonra evimde saatlerce hiçbir şey yapmaz vaziyette kalakalırdım.” Karakterlerin oyuncuları etkileyebileceğini, ancak bunun çok üstünde durulmaması gerektiğini dile getiren oyuncu, “Sonuç olarak bizler aktörüz. Rollerimizi kuliste giyinir ve seyirci karşısına çıkarız. Oyunumuzu oynar, kostümümüzü çıkarır ve eve Burak Sergen olarak döneriz. Çok fazla artistliğe gerek yok.” dedi.
“TEK KİŞİLİK OYUNUMUZ YOK, ÇOK KİŞİLİK DE PEK YOK!”
Sergen, bir oyuncu için hem göz kamaştırıcı bir imkan, hem de altından kalkmak adına çok ciddi ustalık ve çaba gerektiren bir sınav olan tek kişilik oyun türünün, belli bir yetkinlikten sonra yapılması gerektiğine şu sözlerle dikkat çekiyor; “Tek kişilik oyun belirli bir zaman, belirli bir profesyonellik gerektiren oyunlardır. Dikkat edin, şimdi herkes “Ben tek kişilik oyun oynarım” diyor. Oynarsın problem değil, ama kurallarına göre oynamanız gerekiyor. Yoksa seyirciyi de soğutuyorsunuz tek kişilik oyunlardan. Oyunda dekor sizsiniz, kostüm, sahne, ışıklar, reji, yazarı sizsiniz, her şey sizin üzerinizde. Bir şey paylaşabileceğiniz bir partneriniz, paslaşabileceğiniz ikinci bir kişi yok.”
Usta oyuncu, Türkiye’deki yerli eser üretimi ile ilgili soruya ise, “Tek kişilik oyunumuz yok, çok kişilik de pek yok” diyor ve ekliyor; “Olanlarla idare etmeye çalışıyoruz. Oyuncu yetiştirebiliyoruz, usta yazarlarımız da var. Ancak toplasanız iki elin parmakları kadar ancak sayabilirim. Avrupa ve Amerika’da hemen hemen her yeri gördüm. Tiyatromuzu oradaki ülkeler ile kıyasladığımız zaman çok gerilerdeyiz. Türk milleti cidden çok kabiliyetli bir millet. İnanılmaz aktörlerimiz, aktrislerimiz var. Biz bir şeyi kafayı takarsak en kralını yaparız, iş ki takalım ve takma yolunda olalım.”
“BU POPÜLERLİĞİ BİR YERDE YAKALASAM..”
Türkiye’de popüler kültürün dışında bir esas kültürün devam ettiğini hatırlatan ve bu kültürün daha fazla destek görmesi gerektiğini savunan oyuncu, “Salonlara bakıyorum, maalesef bomboş. Ancak popülist bir iş yapıyor olsanız yer yerinden oynar. Şov dünyası böyledir” diyerek sitemini belirtiyor.
Amerika’da sahneye çıkan nadir oyuncularımızdan olan Sergen, Neyzen Tevfik’i canlandırmak üzere New York’a davet edildiği bir festivalde karşılaştığı durumu anlatırken, bir nevi tiyatronun Türkiye’deki durumunu özetliyor; “Neyzen Tevfik’le Amerika’ya davet edildim, May Festivali’ne. Sadece Cumhuriyet gazetesinde küçücük bir haber çıktı. Çıkmayacaktı da, sadece onlar sağ olsun ‘Türk aktör Burak Sergen New York’ta bizi temsilen Neyzen Tevfik oynayacak’ diye ufak bir haber çıktı. New York uçağına bindim. New York Times’ın MayFest ile ilgili broşür gibi bir gazetesi vardı. Gazeteyi bir açtım, tam boy bir resmim ve bir o kadar özgeçmişim ile alakalı haber. Gazeteyi açtığımda “Aa bana bak”, demek ki önemli bir şeye gidiyorum dedim. Amerika’da yer yerinden oynadı ama burada kimsenin haberi olmadı. Hâlbuki popülizmi temsil eden bir sanatçımız herhangi başka bir şey için orada bulunsaydı, herhalde ufak bir haber çıkmazdı diye düşünüyorum. Bu popülerliği zaten bir yerde bir yakalasam çok kötü yapacağım..”
News
